Samen uit, samen thuis
Door: Marvin Hoogerland
Blijf op de hoogte en volg Marvin
10 Juli 2015 | Malta, Luqa
5:50 uur. De laatste wekker deze vakantie. We hebben beide amper geslapen, waarschijnlijk door het feit dat we piekerden en deels in ontkenning zaten wat betreft het teruggaan naar Nederland. Maar het is toch echt waar, de kleine anderhalve week is alweer omgevlogen. Bijna, dan. We zouden tussen 06:30 uur en 06:45 uur worden opgehaald. Echter, om 06:05 uur werden we al gebeld door de receptie dat de chauffeur al paraat stond voor ons… Jezus Christus. Fijn dat men ditmaal op tijd is, maar er is ook zoiets als ‘te vroeg’. Uiteraard waren we nog niet helemaal klaar, maar gelukkig al wel een eind. Dan ben je toch wel blij met het feit dat je de avond ervoor al de nodige maatregelen heb getroffen. Hoe dan ook, ongemerkt schiet je toch wat meer op dan nodig is. Om deze reden misten we bijvoorbeeld ons ‘ontbijt’ en dit resulteerde in een zeer voedselrijke ochtendmaal, namelijk de zak Doritos die het opmerkelijk genoeg al enkele dagen overleefd had op de kamer. Maar goed, ik zei het toch dat ie zou sneuvelen, Sabine! Het traject van vervoer naar het vliegveld, de vlucht zelf en de hele rataplan op Schiphol verliep eigenlijk ook weer perfect. In het vliegtuig heeft Sabine vrijwel heel de vlucht geslapen en ik kon mijn dagboek weer fijn bijwerken alsook even wat lectuur tot me nemen. Op Schiphol hebben we nog even kort de Numansdorpers gesproken en nogmaals bedankt voor de heuglijke jeeptocht en een fijne terugreis gewenst. Ook hier kwamen onze koffers weer vrij rap op de band tevoorschijn en voor we het eigenlijk zelf door hadden stonden we alweer buiten in het zonnetje op Hollandse bodem. Aangenaam weer, dat mag nog wel een tijdje aanhouden. Aan het begin van de parkeerplaats bij de aankomsthal zouden onze chauffeurs klaarstaan zeiden ze. Dus wij liepen keurig netjes naar voren. Voren, oftewel vooraan, dus helemaal aan het einde zou je zeggen. Helaas interpreteerden zij het exact andersom en daarom stonden ze volgens hen dus aan het ‘begin’ van de parkeerplaats (vanuit hun perspectief kan ik hier nog wel inkomen ook). Ik heb het over niemand minder dan het karakteristieke duo ‘The Fisher & The Pancake’. Dat is ook een stelletje hoor (letterlijk en figuurlijk). Enfin, even zonder alle gekheid op een stokje terzijde, bij deze hartelijk dank voor het halen en veilig thuisbrengen van mijn schatje en mij naar het oude, vertrouwde Zeeland (waarvan we trouwens vanuit het vliegtuig alle contouren en herkenningspunten kristalhelder zagen liggen, supergaaf!). En dan zit het er helaas alweer op. Zowel de vakantie als dit reisverhaal. Op naar de volgende vakantie, op naar een volgend avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley