De Koning te rijk zijn

Donderdag 17 oktober (dag 11)
Koh Samui - Koh Phangan (± 25 km)

Rond half 8 de wekker gezet, met de intentie om een half uur later te gaan ontbijten. Ditmaal koos ik overigens voor wat vers fruit en een bakje yoghurt in plaats van het gebruikelijke geroosterde brood. Na deze maal gingen we naar onze ‘laundry woman’ om daar een scooter te huren (daar hadden we gisteren namelijk al gelijk voor geïnformeerd), zodat we naar de voetbalgolf konden karren.
Zoals mag worden aangenomen, niet geheel onverwachts en volledig conform totoquoteringen heeft ADO Den Haag (ik droeg een geel/groen armbandje) een flink pak slaag gegeven aan AS Roma (Sander droeg een oranje/rood armbandje). Dit leverde tevens zowel een PR als een Nederlands maandrecord op, namelijk een score van 61. Na een emotioneel afscheid van Coconaldo, reden we terug naar de plaats waar we de scooter hadden gehuurd om deze weer in te leveren en tegelijkertijd onze schone was op te halen. Two birds with one stone, dus. Terug bij de guesthouse was het tijd om spullen in te pakken en daarna belandden we aan bij de tweede ontroerende aangelegenheid van de dag: de laatste keer een lekkere sandwich scoren. Na een smikkeltje en een traantje was het dan toch de hoogste tijd om te vertrekken uit Koh Samui.

Rond 12:45 uur gingen we naar de pier om vervolgens met de boot naar Koh Phangan te gaan. Na een qua bagage chaotisch geregelde boottrip moesten we vervoer zien te vinden om bij het resort te geraken. Er stonden voldoende chauffeurs aan het havenhoofd, maar voor ons niet de juiste. Dus toen zijn we maar een stuk gaan lopen. Eigenlijk niet precies wetend welke richting we op gingen, vroegen we ons steeds meer af of we wel goed zaten. In het begin liepen we nog met de menigte mee, maar gaandeweg werden het steeds minder personen. Hadden we iets over het hoofd gezien? Voor het eerst deze vakantie leek het qua vervoer niet soepel te gaan, maar net op het moment dat we bijna terug wilden gaan lopen, bleek het geluk ons toch toe te lachen, aangezien er twee mensen bij een prima minivan stonden te wachten met een bordje ‘Morning Star Resort’. Mooi, die is voor ons. Rond de klok van drieën kwamen we daadwerkelijk aan en het resort zag er pico bello uit. Een perfect optrekje voor de komende vier dagen. Ook hier hadden we het geluk aan ons zijde, want er was iets mis met de boeking gegaan, waardoor we een gratis upgrade kregen naar een bungalowtje met kingsize bedden. Om letterlijk te spreken van ‘koning’. Na de bekende installatie plus korte verkenning van de kamer hebben we heerlijk liggen zonnen aan het zwembad, waar serene rust heerste.

Aan het begin van de avond zijn we na het opfrissen op zoek gegaan naar een avondmaaltijd. Tevens hadden we afgesproken om te meeten met de twee dames uit Portugal die we hadden leren kennen in Kanchanaburi, daar zij slechts een klein stukje verderop het eiland resideerden. Om die reden zochten we dan ook maar een eetgelegenheid op in die richting. Helaas bleek de keuze daar niet optimaal en hebben we dus maar een simpel hapje genomen in een soort ‘sportbar’. Even later hebben we dan nog een paar drankjes gedaan en een gezellige avond gehad… Nee, niet gelijk conclusies trekken; we zijn gewoon keurig naar huis gegaan. Wij dachten wel lopend te gaan en begonnen zelfs met een looppas. Alleen miezerde het en dat sloeg al snel om in een snoeiharde stortbui, dus toen werden we wel genoodzaakt om te gaan schuilen. Dit bleef echter maar aanhouden en toen besloten we toch maar bij zo’n busje achterop te springen en ons af te laten zetten. Dit bleek achteraf maar goed ook, want het was nog een aardig stuk lopen geweest (zeker meer dan 5 km). Blijkbaar hadden we de afstand op de heenweg een klein beetje onderschat. Ach ja, we zijn er.