Herenigd kameraadschap
Door: Marvin Hoogerland
Blijf op de hoogte en volg Marvin
22 Oktober 2013 | Singapore, Singapore
Dinsdag 22 oktober (dag 16)
Phuket - Singapore (± 1000 km)
De wekker om 07:29, want we werden om 08:00 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Vandaag is het dan zover: eindelijk na drie jaar (!) een wederzien met ‘piloto Paulo’ Jansen. De vlucht vertrok om 09:55 uur en we kwamen rond 13:00 lokale tijd aan (+1 uur). Daar pakten we de eerste de beste taxi en gaven hem Paul zijn woonadres. We zaten in een luxe Chrysler, maar we waren er al binnen tien minuten. Dit ritje kostte 30 Singapore Dollar (SGD), omgerekend zo’n € 17,50. Best pittig, maar dat zal wel bij Singapore horen, dachten wij. Maar Paul wist te melden dat het met standaard taxi’s veel goedkoper kan, uiteraard. Tja, wisten wij veel. Maar enfin, we arriveerden bij het juiste adres en daar stond ie dan te wachten... Als een rossige rots in de branding! Werkelijk waar een magnifieke ontmoeting: we werden de taxi zowat uitgesleurd door die gozer en helemaal platgedrukt. Dit ging uiteraard gepaard met die geweldige überlach van meneer. Juist dit vind ik nu zo mieters aan camaraderie; drie jaar elkaar niet gezien en daarnaast ook amper gesproken (in ieder geval veel te weinig, zowel hij naar mij als vice versa) en binnen enkele milliseconden is dat eventuele ongemakkelijke of genante gevoel volledig irrelevant. Hou ik van. Uiteraard hebben we het appartementencomplex en met name het appartement zelf van Paul en zijn huisgenoot geïnspecteerd. Het ziet er allemaal prima uit en voor zo’n onderkomen voor mezelf (of eventueel zelfs delen) in Nederland zou ik heel wat over hebben, maar meneer zelf sprak er niet openlijk enthousiast of gecharmeerd van: ‘Het is wel oké’. Zo’n nieuwe levensstandaard went klaarblijkelijk vrij snel. Na kort bijgepraat te hebben was het om 15:00 uur voor Paul helaas tijd om nog even een vluchtje te voltooien (toevallig een retourtje Bangkok). Dit gaf ons mooi de gelegenheid om de stad te gaan verkennen op eigen houtje, weliswaar met behulp van de metro. Dit systeem is keurig geregeld en daarnaast is het allemaal heel schoon. Hier worden ook duidelijke maatregelen voor getroffen en strenge boetes uitgedeeld indien ze overtreden worden (zo staat op eten in de metro een straf van 500 SGD). Ja, Bolle Vlissingse Venters, dat zouden ze in Nederland ook eens moeten doen hè?
Al zwervend door de stad besef je dat je enkel wordt omringd door kolossale gebouwen. Ieder gerenommeerd modemerk heeft hier niet een eigen winkel, maar bijna heel warenhuis bij wijze van spreken. Noem ze maar op: Armani, Prada, Gucci, D&C, Burberry etc. etc. Echt ongelooflijk. Zelfs de Vroom & Dreesman had een eigen wolkenkrabber. Oké, overdrijven is ook een vak, maar neem maar van mij aan: het is er allemaal gigantisch. En er zijn uiteraard ook niet één of twee winkelcentra, nee ook daar moet je uiteraard bijkans in verdwalen. We hadden als tip gekregen bij Orchard Road, die we dan wel makkelijk konden vinden door het duidelijke metrosysteem. Maar eenmaal daar liepen we maar een kant op, dan weer binnen en dan weer buiten, nog altijd verbijsterd door al die indrukken van deze stad. Na een tijdje hier en daar gedesoriënteerd rondgesnuffeld te hebben, besloten we een klein hapje te eten bij een Japans tokootje. Dit was zeer pittig (ik brandde bijna mijn smoelwerkje), maar zeker ook lekker. En grappig, althans voor Sander dan. Die zat zichtbaar te genieten van mijn beperkte eetkunsten met stokjes. Het kostte veel energie en moeite en ik was conditioneel bijna uitgeput, maar het was me tenminste wel gelukt!
Na nog een tijdje rondgelopen te hebben besloten we bij de Food Opera (ons werd verteld dat dit één van de betere en tevens beter betaalbare food courts van Singapore was) een ander hapje te doen inclusief een klein toetje. Daarna nog even wat frisdrank en veel fruit ingeslagen voor in Paul zijn appartementje. Hier zijn we rond een uur of 23:00 uur naar teruggekeerd om nog even rustig te chillen en te wachten tot Paul thuis zou komen, wat uiteindelijk ook om half 1 gebeurde. Toen hebben we kort nog wat small talk gehad en daarna zijn we rustig ons knus bedje op gaan zoeken.
Phuket - Singapore (± 1000 km)
De wekker om 07:29, want we werden om 08:00 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Vandaag is het dan zover: eindelijk na drie jaar (!) een wederzien met ‘piloto Paulo’ Jansen. De vlucht vertrok om 09:55 uur en we kwamen rond 13:00 lokale tijd aan (+1 uur). Daar pakten we de eerste de beste taxi en gaven hem Paul zijn woonadres. We zaten in een luxe Chrysler, maar we waren er al binnen tien minuten. Dit ritje kostte 30 Singapore Dollar (SGD), omgerekend zo’n € 17,50. Best pittig, maar dat zal wel bij Singapore horen, dachten wij. Maar Paul wist te melden dat het met standaard taxi’s veel goedkoper kan, uiteraard. Tja, wisten wij veel. Maar enfin, we arriveerden bij het juiste adres en daar stond ie dan te wachten... Als een rossige rots in de branding! Werkelijk waar een magnifieke ontmoeting: we werden de taxi zowat uitgesleurd door die gozer en helemaal platgedrukt. Dit ging uiteraard gepaard met die geweldige überlach van meneer. Juist dit vind ik nu zo mieters aan camaraderie; drie jaar elkaar niet gezien en daarnaast ook amper gesproken (in ieder geval veel te weinig, zowel hij naar mij als vice versa) en binnen enkele milliseconden is dat eventuele ongemakkelijke of genante gevoel volledig irrelevant. Hou ik van. Uiteraard hebben we het appartementencomplex en met name het appartement zelf van Paul en zijn huisgenoot geïnspecteerd. Het ziet er allemaal prima uit en voor zo’n onderkomen voor mezelf (of eventueel zelfs delen) in Nederland zou ik heel wat over hebben, maar meneer zelf sprak er niet openlijk enthousiast of gecharmeerd van: ‘Het is wel oké’. Zo’n nieuwe levensstandaard went klaarblijkelijk vrij snel. Na kort bijgepraat te hebben was het om 15:00 uur voor Paul helaas tijd om nog even een vluchtje te voltooien (toevallig een retourtje Bangkok). Dit gaf ons mooi de gelegenheid om de stad te gaan verkennen op eigen houtje, weliswaar met behulp van de metro. Dit systeem is keurig geregeld en daarnaast is het allemaal heel schoon. Hier worden ook duidelijke maatregelen voor getroffen en strenge boetes uitgedeeld indien ze overtreden worden (zo staat op eten in de metro een straf van 500 SGD). Ja, Bolle Vlissingse Venters, dat zouden ze in Nederland ook eens moeten doen hè?
Al zwervend door de stad besef je dat je enkel wordt omringd door kolossale gebouwen. Ieder gerenommeerd modemerk heeft hier niet een eigen winkel, maar bijna heel warenhuis bij wijze van spreken. Noem ze maar op: Armani, Prada, Gucci, D&C, Burberry etc. etc. Echt ongelooflijk. Zelfs de Vroom & Dreesman had een eigen wolkenkrabber. Oké, overdrijven is ook een vak, maar neem maar van mij aan: het is er allemaal gigantisch. En er zijn uiteraard ook niet één of twee winkelcentra, nee ook daar moet je uiteraard bijkans in verdwalen. We hadden als tip gekregen bij Orchard Road, die we dan wel makkelijk konden vinden door het duidelijke metrosysteem. Maar eenmaal daar liepen we maar een kant op, dan weer binnen en dan weer buiten, nog altijd verbijsterd door al die indrukken van deze stad. Na een tijdje hier en daar gedesoriënteerd rondgesnuffeld te hebben, besloten we een klein hapje te eten bij een Japans tokootje. Dit was zeer pittig (ik brandde bijna mijn smoelwerkje), maar zeker ook lekker. En grappig, althans voor Sander dan. Die zat zichtbaar te genieten van mijn beperkte eetkunsten met stokjes. Het kostte veel energie en moeite en ik was conditioneel bijna uitgeput, maar het was me tenminste wel gelukt!
Na nog een tijdje rondgelopen te hebben besloten we bij de Food Opera (ons werd verteld dat dit één van de betere en tevens beter betaalbare food courts van Singapore was) een ander hapje te doen inclusief een klein toetje. Daarna nog even wat frisdrank en veel fruit ingeslagen voor in Paul zijn appartementje. Hier zijn we rond een uur of 23:00 uur naar teruggekeerd om nog even rustig te chillen en te wachten tot Paul thuis zou komen, wat uiteindelijk ook om half 1 gebeurde. Toen hebben we kort nog wat small talk gehad en daarna zijn we rustig ons knus bedje op gaan zoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
