Fan-Attica

Woensdag 23 oktober (dag 17)
Singapore (± 30 km)

Rustig opgestaan om een uurtje of half 10, en op het gemakje een ontbijtje naar binnen gewerkt. Eindelijk, na tweeënhalve week normaal brood, een sapje, een beker melk en wat fruit! Heerlijk Hollands. Tijdens het eten besloten we er een actieve dag van te gaan maken. Deze zou starten door om 11:00 uur naar Universal Studios te gaan. We hadden ons af laten zetten door een van Paul zijn privétaxi’s (hoe handig is dat) en we waren er klaar voor. Tot Jansen er na drie minuten achterkwam dat hij zijn mobiel niet meer bij zich had. Dus konden we terug om te proberen om hem terug te halen. Gelukkig was het mogelijk om hem te bellen en was hij daadwerkelijk bereid om om te draaien. Meneer mocht dus erg van geluk spreken, want blijkbaar rijden ze normaal gesproken gewoon stoïcijns verder. Als dank tipte Paul de man en konden we onze weg vervolgen.

Universal Studios is een relatief nieuw pretpark in Singapore, en is uiteraard gebaseerd op de gelijknamige grote filmmaatschappij (o.a. bekend van Jurassic Park en King Kong). Ook hebben ze samenwerkingsverbanden gedaan met DreamWorks (andere omvangrijke filmmaatschappij) en dit zorgt ervoor dat er bijvoorbeeld ook een thema van Madagascar en Shrek is. Eerlijk gezegd was het meer gericht op een ietwat jonger publiek dan wij en dat beeld werd extra geïntensiveerd doordat de grootste attracties (waaronder dé achtbaan) gesloten waren. Dit mocht echter niet baten – zeker niet met Paul Jansen in de gelederen – want we hebben alsnog veel gelachen en gek gedaan. Zo zaten we in een simpel, kort, maar snel achtbaantje en Paul was de longen uit zijn lijf aan het schreeuwen dat hij ‘het zo eng vond’. Ik kwam niet meer bij van het lachen (serieus tranen) en Paul had direct na deze attractie al spijt, omdat hij licht in zijn hoofd was geworden en ook aardig dizzy. Verder was de Shrek 4-D Adventure zeker de moeite waard; dit was zo’n show van pakweg 15 minuten waarbij je een 3D bril op moest zetten en waarbij fysieke effecten de voorstelling levendig maken. Als er werd geniest, werd jij nat in je gezicht en bij honderden krioelende spinnen voelde je ze als het ware langs je voeten lopen. Tot slot bezochten we nog een laatste attractie in Sci-Fi City en dat was Transformers: The Ride. Nu heb ik in principe niets met deze fictieve robots – ik heb er geen film van gezien, geen strip van gelezen en zelfs geen speelgoed van – maar het personeelslid dat bij de attractie stond zweerde erop dat het onze moeite waard zou zijn. En dat was het! Het was een ‘4-D Dark Ride’, waarbij je in zo’n simulatorkarretje zit. Ook hier vliegen de special effects weer grandioos om je oren en wat er zich op het scherm afspeelt lijk jij gewoon midden in te zitten. Ik kan het nog wel verder proberen te omschrijven, maar het is gewoon een aanrader! En een held dat ik was na dit helse karwei! ‘Your bravery saved the planet. Well done, freedom fighter’. Ik heb maar één zo’n eerbiedig compliment nodig en mijn dag is helemaal goed. Wellicht dat dit een stille hint is om mijn carrière een andere wending te geven…

Om een uurtje of half vier gingen we terug en liepen we langs het casino. Juist ja, het casino. En ik ben onder andere met Sander Patrick van As. Meer uitleg is niet nodig, ware het niet dat zowel hij als ik geen paspoort bij de hand had en we dus niet werden binnengelaten. Helaas, peanut butter. Toen zijn we maar per taxi naar Marina Sands Bay area gegaan en hebben we daar rondgelopen bij onder andere de waterfront promenade, al genietend van de omgeving. En dat hotel zelf, met dat schip op die drie torens, die ziet er toch wel verdomd exclusief uit. Ook hier was natuurlijk een casino te bekennen en we besloten het maar als volgt te doen: Paul, die wel binnen kon komen, zou namens ons drie een mooi bedrag op rood zetten, waarmee we het dus konden verdubbelen voor een mooi gratis avondje. Zou hij op zwart dan wel 0 vallen, dan hadden we pech. Zo gezegd, zo gedaan. Paul naar binnen en wij in spanning afwachten midden in die mall. Nou ja, ‘spanning’ valt ook wel weer mee; Sander stond er koeltjes bij, zoals we dat van hem mogen verwachten en ik had er vanaf het eerste moment al een goed gevoel bij, omdat ik wist dat Jansen met zijn blije bakkes terug zou keren. En zo geschiedde. Zakelijk en mooi meegenomen. Buiten hebben we nog een colaatje gedronken en toen gingen we naar een restaurant waar Paul ons een goed lap vlees beloofde. Overheerlijke spareribs (niet onverwachts), die zo van het bot af vielen. Smikkelen geblazen dus.

Aansluitend hebben we wederom een boodschapje gedaan – speciaal voor vanavond – en zijn we terug naar het appartementcomplex gegaan. Daar hebben we gelijk onze zwembroek aangetrokken en zijn we naar beneden verkast om ons naar te jacuzzi te begeven. Lekker relaxen, met een drankje, toastje en muziekje erbij (boxjes). Heerlijk genieten. Af en toe nog eens een duikje in het zwembad nemen ter verkoeling en dan weer terug in dat verwarmde bubbelbad. En toen kwam de security langs, of we wilden vertrekken. Oké, we hadden misschien wat veel lol en de volume was niet op zijn laagst, maar zo luidruchtig waren we ook weer niet, dus wat is het probleem? Gelukkig kan Paul heel overtuigend zijn en kregen we het gezamenlijk voor elkaar dat we iets rustiger aan zouden doen. We zouden maar een klein uurtje gaan, maar dit zijn er ruim twee geworden, omdat het gewoon te lekker was om eruit te gaan! Ergens na tienen zijn we toch maar naar boven gegaan voor een korte douchesessie en om te verkleden. Daarna was de tijd aangebroken om op pad te gaan naar Clark Quay. Dit is een historische rivierkade, waar meerdere gezellige restaurants, barretjes en nachtclubs te vinden zijn. Eén van die clubs was Attica. Dit was een classy uitgaansgelegenheid (negentien letters voor de liefhebber) met twee verdiepingen, waar chille muziek werd gedraaid. Vanzelfsprekend was dit buitengewoon gezellig en we hebben het dan ook wederom niet heel erg vroeg gemaakt (of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt). Uiteindelijk lekker knusjes met Sander de twijfelaar ingesprongen. Ideaal voor de nachtrust…