De bui zien hangen

Maandag 28 oktober (dag 22)
Kuala Lumpur - Taman Negara (± 150 km)

Wekkertje om 07:02 uur, want het is weer eens tijd om te verkassen. Snel de spullen gepakt en rond half acht vertrokken richting Taman Negara. Voordat we daadwerkelijk vertrokken, passeerden we eerst nog Chinatown om wat transacties en dergelijke af te handelen voor deze meerdaagse trip. Dat kostte enigermate meer moeite, daar mijn pinpas in elke ATM van KL werd geweigerd. Maar geen reden voor nervositeit, op zulke momenten is het altijd goed om BVAM (broeder van andere moeder) van As in de gelederen te hebben. Niets aan het handje dus, we kunnen de reis vervolgen. Het slaaptekort werd vrij snel evident; twee tukkende gasten in de middelste rij van het busje. Na een uurtje of twee was er een korte stop om even de benen te strekken. En dit was uiteraard een gunstig moment om de kleine president even een handje te geven. Vervolgens was de rit nog circa een uur naar de boot. Daar hebben we geluncht, wat bestond uit iets wat door moest gaan voor sandwich, gecomplementeerd met een ‘verse jus’. De sandwich was meer een zeer eenvoudige tosti, die zelfs mijn nichtje van ruim twee jaar zou kunnen vervaardigen. Maar goed, hij smaakte op zich nog wel. Dat was niet te zeggen van de jus d’orange. Deze was allesbehalve vers en – geloof het of niet – hij smaakte naar… karamelpopcorn! Even vreesde ik dat mijn smaakpupillen mij in de steek hadden gelaten, dat ze achter waren gebleven in KL of zo. Maar fortuinlijk genoeg kwam Sander tot dezelfde conclusie. Gelukkig hadden we nog wat water tot onze beschikking om de nasmaak weg te spoelen. Ondertussen kregen we een handvol vouchers uitgedeeld voor de komende drie dagen, precies zoals ons verteld werd door een stelletje Nederlanders die we eerder deze reis hadden gesproken. Die klaagden vooral over de hoeveelheid tickets en bonnetjes, maar wij vonden in principe dat het best netjes geregeld was op deze manier. Wellicht is dit ook deels te danken aan de gemoedsrust die in ons beiden heerst of juist het chaotische karakter van die personen. Anyway, niets op aan te merken. Persoonlijk ben ik al blij dat ze überhaupt een systeempje hiervoor hebben, dat kan van het vervoer niet altijd gezegd worden namelijk. De eerste voucher die we in konden leveren was uiteraard voor de boot, die om 13:00 uur vertrok en ongeveer drie uur zou duren. Ook hier weer een geschikt moment om even te knikkebollen.

Rond 16:00 uur arriveerden we en hoorden we de stand van zaken en planning aan. Vervolgens was het op zoek gaan naar onze chalet genaamd ‘Mahseer’ en de locatie was middels een simpele, schematische schets aan ons uitgelegd. Zo heel simpel bleek dit echter niet, want het was nog een kleine opgave voordat we het daadwerkelijk vonden. Het lag een beetje achteraf en het bordje was ook niet bepaald duidelijk aangegeven. Maakt niet uit, we hebben het gevonden! Eenmaal in de chalet (die overigens in een staat boven onze verwachting verkeerde) hebben we ook daar nog maar eens even twee uurtjes rust gepakt en gechilld. Rond 19:30 uur was het dinertijd op wederom een drijvend restaurantje. Deze maaltijd krijgt een krappe voldoende. Niets meer en ook niets minder heb ik erover te melden. Een half uur later werd de ‘video show’ opgestart en konden we daar onze aandacht op vestigen. Dit was een soort simplistische National Geographic documentaire over Taman Negara. Echter, van dat aandacht vestigen kwam weinig terecht. De video was nog geen drie minuten bezig of het weer barstte helemaal los. Er was onweer en het regende zodanig hard, dat de TV niet meer hoorbaar was. Overigens, ik snap nu volledig waar de term ‘regenwoud’ vandaan komt. Om half negen zou aansluitend de jungle walk beginnen, maar vanwege het noodweer werd deze in eerste instantie een half uur uitgesteld. Niettemin bleef de atmosferische neerslag aanhouden en werd de wandeltocht van het avondprogramma geschrapt en verplaatst naar morgenavond. Hiermee was er tevens helemaal geen avondprogramma meer over en zijn we na de hevige buien en bliksemschichten teruggekeerd naar onze chalet met een chippie en een watertje en hebben we een muziekje opgezet. Daarna hebben we op tijd nachtrust gepakt, al werd deze wederom verstoord door de inmiddels bekende muggenbrigade.