Ieder afscheid is de geboorte van een herinnering

Zaterdag 9 november (dag 34)
Koh Lanta - Phuket (± 80 km)

Zaterdagochtend 08:46 uur. Mijn wekker gaat af… eeennn hij wordt eventjes een kwartiertje verlengd. Gewoon, omdat het kan en ook wel eens lekker is! Daarna hebben we het laatste ontbijtje met zijn viertjes genuttigd. Ik moet zeggen, ik koos eens voor een gekookt eitje voor de verandering en die smaakte best goed eigenlijk. Tussen tien uur en half twaalf (de tijd om uit te checken) hebben we gedoucht, onze tassen weer ingepakt en beneden in de lobby gedumpt. Het vervoer van Sander en mij zou ons rond 12:30 uur op komen halen, terwijl Michiel en Anne naar een andere accommodatie op Koh Lanta verkasten (erg vlakbij, maar dan nóg dichterbij het strand). Anyway, dit gaf ons letterlijk nog het laatste uurtje samen, na bijna zes dagen alweer! En waar kunnen we dat nou beter afsluiten dan op het strand. Heerlijk laidback in van die ligstoeltjes gelegen en de mooiste momenten opgehaald van de afgelopen dagen en ook een beetje vooruitgeblikt op wat we nog konden verwachten. Dit alles onder het genot van een gezonde, verse bananenshake. Ja ja, die zagen jullie niet aankomen, hè?

Tegen half één was dan toch echt de tijd aangebroken en na een heftig, intens en vooral emotioneel afscheid gingen Sander en ik op naar de pier. Haantje Maggie, kippetje Anne, het was chill, veel plezier de komende weken en we zien jullie (helaas) weer terug in dat koude kikkerlandje duizenden kilometers hiervandaan. Comfortabel was het ritje naar het haventje overigens niet te noemen, met dertien man op nog geen drie vierkante meter, maar gelukkig was het maar van korte duur. Het bootje waar we mee voeren was klein, maar we zaten prima. Bovendien vertrok hij om 13:00 uur, terwijl wij in de veronderstelling waren dat hij pas zou afreizen om half twee. Dit was dus een mazzeltje. Na ruim een uur stonden we ineens midden op zee stil en er leek wat commotie gaande. Wat bleek nou? De helft van de passagiers moet overstappen op een andere boot, incluis bagage uiteraard. En dat midden op zee. Prachtige logistiek dit. De gehele trip was relatief kort en we kwamen rond 16:00 uur aan en we konden overstappen op een minivan. Deze rit duurde ongeveer een uurtje tot aan onze volgende bestemming: Nai Yang Beach Hotel. Dit was een prima hotel, vrij nieuw en nabij het vliegveld. Eerst zijn we naar een lokaal marktje gegaan om even rond te kijken en een kleine snack te nuttigen en daarna gelijk doorgelopen om even iets kleins in te slaan bij de onvermijdelijke 7-11. Daarna eventjes gechilld om vervolgens op het strand gezellig ouderwets dinertje voor twee in het zand aan het water te hebben. Niet alleen met maaltijden prefereer je afwisseling, zo is dat ook met tussendoortjes. Na wat woorden hierover gewisseld te hebben, waren Sander en ik het volkomen eens met elkaar: we hadden een onstuimige begeerte naar Brie. Hier hebben we dan ook een tijd lang naar lopen zoeken, maar helaas konden we het nergens vinden. Zelfs de 7-11 moest ons hierin teleurstellen. We moesten dus onverhoopt de briejacht staken, althans tijdelijk. Wordt vervolgd. Dan toch maar een zak chips meegenomen naar de kamer en nog een potje voetbal gekeken op de televisie en aansluitend redelijk bijtijds gaan slapen.