Van Middel in Zeeland naar de Middellandse Zee
Door: Marvin Hoogerland
Blijf op de hoogte en volg Marvin
01 Juli 2015 | Malta, Sliema
Woensdagavond 1 juli 2015 (dag 1)
Zo’n zomervakantie is allemaal leuk en wel en natuurlijk een positieve gebeurtenis en ik wil zeker ook niet zeurderig overkomen, maar ik ga deze korte vakantiebundel toch echt starten met een klein beklag. Het zit namelijk zo: in voorbereiding op deze vakantie zijn er de nodige uurtjes gestoken in het uitzoeken en vergelijken van vakantiebestemmingen, prijzen, tijden enzovoorts. En in dit geval gaat het om het laatstgenoemde: de tijden. Hier heb ik zodanig rekening mee gehouden dat we lekker vroeg heen zouden vliegen, zodat we die dag nog helemaal kunnen invullen op Malta. De terugweg was iets minder van belang, als dat eerder op de dag zou zijn is dat geen ramp. Integendeel, dan ben je ook redelijk op tijd thuis na zo’n relatief lange reisdag. In ieder geval, de gehele reis was dus geboekt bij Arke (binnenkort ook opgeslokt door het reisomnivoor genaamd TUI) en we zouden heenvliegen om 06:10 uur. Echter (en u voelt hem waarschijnlijk al aankomen) exact drie weken van tevoren werden de E-tickets toegestuurd, iets wat op zichzelf natuurlijk fijn is. Ware het niet dat er in de mail het volgende stond: “Checkt u s.v.p. voor de zekerheid alle gegevens en ook de definitieve vertrek- en aankomsttijden zoals deze in uw E-tickets staan vermeld. Deze tijden kunnen mogelijk afwijken van eerder gecommuniceerde tijden. Mocht er iets niet juist zijn, dan kunt u contact opnemen met uw reisagent”. Braaf ondernam ik actie I, waarbij ik dus concludeerde dat er een vluchttijd was gewijzigd: jawel, uiteraard die van de heenreis en wel later dan gepland. 10 minuten? Nee. Een half uur? Nee. Anderhalf uur? Nee. Maar liefst 12 uur, een halve f*ckin’ etmaal dus! Datgene wat ik heb juist heb proberen te vermijden, komt ons alsnog tegemoet. Zodoende ondernam ik actie II, namelijk het opnemen van contact. En vanzelfsprekend stond ik machteloos, want dit staat in de welbekende kleine lettertjes vermeld en gebeurt – en ik citeer – ‘wel vaker bij chartermaatschappijen’. Hier werd nog aan toegevoegd: ‘Technisch gezien is het mogelijk u te laten vertrekken om 23:59 uur, zolang het maar dezelfde datum is’. Tja, wat doe je daar dan aan he? Eigenlijk niets. Nou ja, bijna niets dan. Ik heb tegen de niet optimaal vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn toch mijn gal even kunnen spuwen. Een stukje genoegdoening zal ik maar zeggen.
Enfin, dat dus geheel terzijde. We gaan tenslotte naar Malta. En dat is nodig ook, want zowel Sabine als ik zijn ‘urlaubsreif’. We vertrekken met de vlucht van 17:50 uur vanaf Schiphol. Dit gaf ons – in tegenstelling tot de geplande vlucht – wel de gelegenheid om per trein af te reizen naar Nederlands grootste luchthaven. ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’, zei een gerenommeerd oud profvoetballer ooit eens. Dat blijkt in dit geval te kloppen. Wat betreft de heenreis kan ik kort maar krachtig zijn: deze verliep – buitenom de vertraging dus – vrij vlekkeloos. We haalden de geplande trein in Middelburg, we hadden rustig acht plekken tot onze beschikking (inclusief bagage uiteraard) tot aan Schiphol en er was prima airco aanwezig. Op Schiphol eerst even ingecheckt zonder in een rij te hoeven staan, daarna nog kort even wat genuttigd en het vliegtuig vertrok ook volgens schema. Een vlucht zonder turbulentie of vertraging en in Luqa, op het internationale vliegveld van Malta zelfs als één van de eersten de koffers weten te bemachtigen. Ook werden we gelijk begeleid naar het juiste vervoersmiddel door zo’n knulletje van Arke. So far so good dus. Oh ja, voor ik het vergeet te zeggen: je spreekt het plaatsje uit als ‘Loe’a’. Blijkbaar spreekt men in Malta de letters X en Q niet uit, een soort exotische parodie op de stomme H in het Frans dus. Let dus goed op verder in dit verslag hoe je sommige woorden of plaatsen correct uitspreekt (speciaal voor de snoeshanen die teksten voor zichzelf hardop lezen).
Rond de klok van negen uur ’s avonds (geen tijdsverschil met Nederland) arriveerden wij op Malta en één van de eerste dingen die ons opviel is dat het al aardig donker was. Dit is dus rond deze tijd van het jaar een goede anderhalf uur eerder dan in Nederland. Niet erg overigens, want de temperatuur was zeer aangenaam, gevoelsmatig zou ik zeggen dat het een kleine 300 °K was. De feestelijke ontvangst van de lokale bevolking was eveneens aangenaam: met prachtig siervuurwerk werden we onthaald. Spijtig dat we van het Arkeknulletje achteraf moesten horen dat er in werkelijkheid ter ere van een folkloristisch feest deze kleurige vonken en het bijbehorende lawaai de lucht in gingen. Maar goed, dat mag de pret uiteraard niet drukken. Het tweede wat opviel ontstond tijdens het vervoer naar ons verblijf in het kustplaatsje Sliema, namelijk het links rijden. Ik keek naar buiten en zag dat de chauffeur van onze minivan even een rotondetje linksom pakken, alsof het de gewoonste zaak ter wereld is. Vanzelfsprekend is het daar ook een van de gewoonste zaken, dat besef viel net een fractie later. Het ziet er vreemd uit, puur omdat de gewenning andersom is, maar ik denk dat ik er goed aan zou kunnen wennen na een tijdje. Als je er over nadenkt vind ik links rijden eigenlijk logischer zelfs. Maar dat is waarschijnlijk weer vanuit een subjectieve visie beschouwd. Ach ja, het zal ook wel. Na een korte rit – we werden als eerste afgezet – kwamen we aan bij ons stulpje voor de komende anderhalve week: Hotel Plaza Regency. Een accommodatie die vrij basic doet overkomen en dit is geen verrassing aangezien hier (prijs)bewust een beetje naar gezocht is. Het was kort zoeken naar de ingang en de receptie maar eenmaal binnen waren we snel bij onze kamer op de tweede verdieping. Daar ontstonden onze eerste bevindingen van deze vakantie… en deze was niet je-van-het. De kamer is niet zeer groot, maar nu is dat niet zo’n groot probleem. Echter, het bleef hier niet bij: de aankleding was zeer gedateerd en er was een klein vierkantje beton met een paar palen aangebouwd wat door moest gaan voor een balkon met balustrade. Dit was serieus maximaal 1 x 1,5 meter; fatsoenlijk met zijn tweeën tegelijk plaatsnemen met een tafeltje ertussen was onmogelijk. Verder was er geen WIFI verkrijgbaar en dus gingen we dat gelijk beneden bij de receptie navragen. Tot onze verbazing kregen wij een respons met bijna prehistorische elementen: dit zat niet bij dit hotel inbegrepen. Wel konden we dit ‘kopen’ en wel tegen een prijs van € 1,50 per half uur en de geweldige kortingsactie € 25,- per 10 uur. Tel uit je winst dus als je een hele vakantie connected zou willen zijn. Mooi niet dus. Oké, natuurlijk is je vakantie een uitgelezen mogelijkheid om je juist even af te sluiten van de chaotische, drukke digitale wereld waarin we tegenwoordig leven, maar toch. Voor kleine dingetjes is het gewoon handig (o.a. nuttige zaken m.b.t. de omgeving daar) en zelfs in de meest afgelegen jungledorpjes in Noord-Thailand hebben ze tegenwoordig bijna WIFI, dus het gaat ook deels om het principe. Vervolgens vroegen we ook gelijk aan deze uiterst sympathieke receptionist naar de mogelijkheden van onze kamer met zijzeezicht naar een upgrade met frontaal zeezicht. Dit was allemaal niet mogelijk, want het hotel zou volgeboekt zijn. Klinkt aannemelijk natuurlijk zo in het hoogseizoen, maar de manier waarop was gewoon niet zoals het hoort. Bovendien bleek het ook erg lastig voor de beste man om überhaupt deze prijzen aan ons te tonen. Dan maar even kijken naar het restaurant dat zich op de 6e verdieping bevindt en het zwembad op het dak nog één etage hoger. Het uitzicht over de baai is mooi, maar er was letterlijk geen hond te bekennen. En er zou elke avond live muziek en entertainment zijn en service tot minstens 23:30 uur. Daarbij, het hotel zat toch helemaal vol? Per slot van rekening kwamen we terug op de kamer tot de conclusie dat we de reisstekker, die we speciaal bij de Media Markt gekocht hebben, ook al niet bruikbaar was. Lekkere wereldstekker dus. De Heer de Visser, dit is jouw fout. Ik weet dat het niet jouw afdeling en expertise is en dat je het ons niet verkocht hebt, maar toch hou ik jou hier verantwoordelijk voor. Foei. Kortom: vooralsnog geen weelde hier.
Tot zover het hotel voorlopig. Terug op onze kamer het thuisfront ingelicht om daarna even kort een verkenningsrondje te maken buiten. Het feit dat we internetloos zijn maakt deze keuze uiteraard nog een stuk eenvoudiger. Linksaf zijn we zeker de halve boulevard afgelopen richting St. Julian’s, het levendigere zusje van Sliema dat eraan grenst. Onderweg hebben we hier en daar wat inspiratie opgedaan voor de komende dagen (met name de restaurantjes en terrasjes) en zowaar internet kunnen fiksen bij ‘Peppi’s Kiosk’. Dit paviljoentje is letterlijk voor ons hotel gesitueerd en het blijkt dat al deze faciliteiten op de boulevard zelf wel free WIFI aanbieden. Later bleek dat we vanaf ons balkon met enige wisselvalligheid ook gebruik konden maken van hun internet. Alles is meegenomen in dit stadium van onze vakantie! Bij Peppi’s Kiosk hebben we dan nog even een drankje gedaan en daarna zijn we, na een toch redelijk inspannende dag qua reizen, wachten en vliegen, teruggegaan naar de kamer. Met vermoeide voetjes door al het wandelen en vermoeide oogjes door alle indrukken belandden we in bed en zorgden we voor het einde van onze eerste dag. Ik moet wel eerlijk vermelden dat er – godzijdank – airconditioning voorhanden was. Deze ging zelfs automatisch uit zodra je onze balkondeur opendeed of zelfs nog maar op een kiertje zette. Dat is dan wel enigszins modern, maar WIFI ho maar.
Zo’n zomervakantie is allemaal leuk en wel en natuurlijk een positieve gebeurtenis en ik wil zeker ook niet zeurderig overkomen, maar ik ga deze korte vakantiebundel toch echt starten met een klein beklag. Het zit namelijk zo: in voorbereiding op deze vakantie zijn er de nodige uurtjes gestoken in het uitzoeken en vergelijken van vakantiebestemmingen, prijzen, tijden enzovoorts. En in dit geval gaat het om het laatstgenoemde: de tijden. Hier heb ik zodanig rekening mee gehouden dat we lekker vroeg heen zouden vliegen, zodat we die dag nog helemaal kunnen invullen op Malta. De terugweg was iets minder van belang, als dat eerder op de dag zou zijn is dat geen ramp. Integendeel, dan ben je ook redelijk op tijd thuis na zo’n relatief lange reisdag. In ieder geval, de gehele reis was dus geboekt bij Arke (binnenkort ook opgeslokt door het reisomnivoor genaamd TUI) en we zouden heenvliegen om 06:10 uur. Echter (en u voelt hem waarschijnlijk al aankomen) exact drie weken van tevoren werden de E-tickets toegestuurd, iets wat op zichzelf natuurlijk fijn is. Ware het niet dat er in de mail het volgende stond: “Checkt u s.v.p. voor de zekerheid alle gegevens en ook de definitieve vertrek- en aankomsttijden zoals deze in uw E-tickets staan vermeld. Deze tijden kunnen mogelijk afwijken van eerder gecommuniceerde tijden. Mocht er iets niet juist zijn, dan kunt u contact opnemen met uw reisagent”. Braaf ondernam ik actie I, waarbij ik dus concludeerde dat er een vluchttijd was gewijzigd: jawel, uiteraard die van de heenreis en wel later dan gepland. 10 minuten? Nee. Een half uur? Nee. Anderhalf uur? Nee. Maar liefst 12 uur, een halve f*ckin’ etmaal dus! Datgene wat ik heb juist heb proberen te vermijden, komt ons alsnog tegemoet. Zodoende ondernam ik actie II, namelijk het opnemen van contact. En vanzelfsprekend stond ik machteloos, want dit staat in de welbekende kleine lettertjes vermeld en gebeurt – en ik citeer – ‘wel vaker bij chartermaatschappijen’. Hier werd nog aan toegevoegd: ‘Technisch gezien is het mogelijk u te laten vertrekken om 23:59 uur, zolang het maar dezelfde datum is’. Tja, wat doe je daar dan aan he? Eigenlijk niets. Nou ja, bijna niets dan. Ik heb tegen de niet optimaal vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn toch mijn gal even kunnen spuwen. Een stukje genoegdoening zal ik maar zeggen.
Enfin, dat dus geheel terzijde. We gaan tenslotte naar Malta. En dat is nodig ook, want zowel Sabine als ik zijn ‘urlaubsreif’. We vertrekken met de vlucht van 17:50 uur vanaf Schiphol. Dit gaf ons – in tegenstelling tot de geplande vlucht – wel de gelegenheid om per trein af te reizen naar Nederlands grootste luchthaven. ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’, zei een gerenommeerd oud profvoetballer ooit eens. Dat blijkt in dit geval te kloppen. Wat betreft de heenreis kan ik kort maar krachtig zijn: deze verliep – buitenom de vertraging dus – vrij vlekkeloos. We haalden de geplande trein in Middelburg, we hadden rustig acht plekken tot onze beschikking (inclusief bagage uiteraard) tot aan Schiphol en er was prima airco aanwezig. Op Schiphol eerst even ingecheckt zonder in een rij te hoeven staan, daarna nog kort even wat genuttigd en het vliegtuig vertrok ook volgens schema. Een vlucht zonder turbulentie of vertraging en in Luqa, op het internationale vliegveld van Malta zelfs als één van de eersten de koffers weten te bemachtigen. Ook werden we gelijk begeleid naar het juiste vervoersmiddel door zo’n knulletje van Arke. So far so good dus. Oh ja, voor ik het vergeet te zeggen: je spreekt het plaatsje uit als ‘Loe’a’. Blijkbaar spreekt men in Malta de letters X en Q niet uit, een soort exotische parodie op de stomme H in het Frans dus. Let dus goed op verder in dit verslag hoe je sommige woorden of plaatsen correct uitspreekt (speciaal voor de snoeshanen die teksten voor zichzelf hardop lezen).
Rond de klok van negen uur ’s avonds (geen tijdsverschil met Nederland) arriveerden wij op Malta en één van de eerste dingen die ons opviel is dat het al aardig donker was. Dit is dus rond deze tijd van het jaar een goede anderhalf uur eerder dan in Nederland. Niet erg overigens, want de temperatuur was zeer aangenaam, gevoelsmatig zou ik zeggen dat het een kleine 300 °K was. De feestelijke ontvangst van de lokale bevolking was eveneens aangenaam: met prachtig siervuurwerk werden we onthaald. Spijtig dat we van het Arkeknulletje achteraf moesten horen dat er in werkelijkheid ter ere van een folkloristisch feest deze kleurige vonken en het bijbehorende lawaai de lucht in gingen. Maar goed, dat mag de pret uiteraard niet drukken. Het tweede wat opviel ontstond tijdens het vervoer naar ons verblijf in het kustplaatsje Sliema, namelijk het links rijden. Ik keek naar buiten en zag dat de chauffeur van onze minivan even een rotondetje linksom pakken, alsof het de gewoonste zaak ter wereld is. Vanzelfsprekend is het daar ook een van de gewoonste zaken, dat besef viel net een fractie later. Het ziet er vreemd uit, puur omdat de gewenning andersom is, maar ik denk dat ik er goed aan zou kunnen wennen na een tijdje. Als je er over nadenkt vind ik links rijden eigenlijk logischer zelfs. Maar dat is waarschijnlijk weer vanuit een subjectieve visie beschouwd. Ach ja, het zal ook wel. Na een korte rit – we werden als eerste afgezet – kwamen we aan bij ons stulpje voor de komende anderhalve week: Hotel Plaza Regency. Een accommodatie die vrij basic doet overkomen en dit is geen verrassing aangezien hier (prijs)bewust een beetje naar gezocht is. Het was kort zoeken naar de ingang en de receptie maar eenmaal binnen waren we snel bij onze kamer op de tweede verdieping. Daar ontstonden onze eerste bevindingen van deze vakantie… en deze was niet je-van-het. De kamer is niet zeer groot, maar nu is dat niet zo’n groot probleem. Echter, het bleef hier niet bij: de aankleding was zeer gedateerd en er was een klein vierkantje beton met een paar palen aangebouwd wat door moest gaan voor een balkon met balustrade. Dit was serieus maximaal 1 x 1,5 meter; fatsoenlijk met zijn tweeën tegelijk plaatsnemen met een tafeltje ertussen was onmogelijk. Verder was er geen WIFI verkrijgbaar en dus gingen we dat gelijk beneden bij de receptie navragen. Tot onze verbazing kregen wij een respons met bijna prehistorische elementen: dit zat niet bij dit hotel inbegrepen. Wel konden we dit ‘kopen’ en wel tegen een prijs van € 1,50 per half uur en de geweldige kortingsactie € 25,- per 10 uur. Tel uit je winst dus als je een hele vakantie connected zou willen zijn. Mooi niet dus. Oké, natuurlijk is je vakantie een uitgelezen mogelijkheid om je juist even af te sluiten van de chaotische, drukke digitale wereld waarin we tegenwoordig leven, maar toch. Voor kleine dingetjes is het gewoon handig (o.a. nuttige zaken m.b.t. de omgeving daar) en zelfs in de meest afgelegen jungledorpjes in Noord-Thailand hebben ze tegenwoordig bijna WIFI, dus het gaat ook deels om het principe. Vervolgens vroegen we ook gelijk aan deze uiterst sympathieke receptionist naar de mogelijkheden van onze kamer met zijzeezicht naar een upgrade met frontaal zeezicht. Dit was allemaal niet mogelijk, want het hotel zou volgeboekt zijn. Klinkt aannemelijk natuurlijk zo in het hoogseizoen, maar de manier waarop was gewoon niet zoals het hoort. Bovendien bleek het ook erg lastig voor de beste man om überhaupt deze prijzen aan ons te tonen. Dan maar even kijken naar het restaurant dat zich op de 6e verdieping bevindt en het zwembad op het dak nog één etage hoger. Het uitzicht over de baai is mooi, maar er was letterlijk geen hond te bekennen. En er zou elke avond live muziek en entertainment zijn en service tot minstens 23:30 uur. Daarbij, het hotel zat toch helemaal vol? Per slot van rekening kwamen we terug op de kamer tot de conclusie dat we de reisstekker, die we speciaal bij de Media Markt gekocht hebben, ook al niet bruikbaar was. Lekkere wereldstekker dus. De Heer de Visser, dit is jouw fout. Ik weet dat het niet jouw afdeling en expertise is en dat je het ons niet verkocht hebt, maar toch hou ik jou hier verantwoordelijk voor. Foei. Kortom: vooralsnog geen weelde hier.
Tot zover het hotel voorlopig. Terug op onze kamer het thuisfront ingelicht om daarna even kort een verkenningsrondje te maken buiten. Het feit dat we internetloos zijn maakt deze keuze uiteraard nog een stuk eenvoudiger. Linksaf zijn we zeker de halve boulevard afgelopen richting St. Julian’s, het levendigere zusje van Sliema dat eraan grenst. Onderweg hebben we hier en daar wat inspiratie opgedaan voor de komende dagen (met name de restaurantjes en terrasjes) en zowaar internet kunnen fiksen bij ‘Peppi’s Kiosk’. Dit paviljoentje is letterlijk voor ons hotel gesitueerd en het blijkt dat al deze faciliteiten op de boulevard zelf wel free WIFI aanbieden. Later bleek dat we vanaf ons balkon met enige wisselvalligheid ook gebruik konden maken van hun internet. Alles is meegenomen in dit stadium van onze vakantie! Bij Peppi’s Kiosk hebben we dan nog even een drankje gedaan en daarna zijn we, na een toch redelijk inspannende dag qua reizen, wachten en vliegen, teruggegaan naar de kamer. Met vermoeide voetjes door al het wandelen en vermoeide oogjes door alle indrukken belandden we in bed en zorgden we voor het einde van onze eerste dag. Ik moet wel eerlijk vermelden dat er – godzijdank – airconditioning voorhanden was. Deze ging zelfs automatisch uit zodra je onze balkondeur opendeed of zelfs nog maar op een kiertje zette. Dat is dan wel enigszins modern, maar WIFI ho maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
