Een lange Jonathan

Maandag 21 oktober (dag 15)
Koh Phangan - Phuket (± 300 km)

Een ‘5’ in de wekker voor de dubbele punten is psychologisch gezien extra walgelijk (althans voor mij dan). Het was echter nodig, aangezien we om 06:15 uur werden opgehaald, omdat we om 06:30 uur moesten inchecken bij de pier voor de boot naar het vasteland die zou vertrekken om 07:00 uur. Uiteraard nam men het hier ook niet zo heel nauw en was het eerder half acht, maar goed. Na een tocht van twee uur kwamen we aan wal om op zoek te gaan naar vervoer. We werden een richting opgewezen waar halverwege weer een beperkte (open) bus stond en Sander vond het wederom nodig om te grappen dat dat onze bus zou zijn. We liepen een stukje verder door en mochten ondertussen genieten van de chaotische, Thaise logistiek. Efficiëntie is een concept waar ze klaarblijkelijk weinig kaas van hebben gegeten. En toen kwam er iets de hoek om gereden en onze verkeersregelaar zat te druk in die richting te roepen en gebaren en het was… jawel diezelfde bus! Thanks Sander, jij bent écht leuk. Anders hou je de volgende keren je kaken eens een keer op elkaar. Spreken is zilver, zwijgen is goud is dan ook bij deze jongen niet bekend, spijtig genoeg. Na een uur durende rit arriveerden we bij een overstapplek waar hopelijk iets van een touringcar zou zijn. De heer S. P. van As besluit wéér geestig te zijn over het minst aantrekkelijke vervoersmiddel op de hele parkeerplaats en ook dit keer was het raak. Een ezel stoot zichzelf niet tweemaal aan dezelfde steen, maar een van Asje blijkbaar wel driemaal (wat tevens aantoont dat hij bootkrom is).

De reis vervolgde dus met een tochtje in een open busje (jeepachtig) waarbij onze bagage op het dak werd ‘bevestigd’ met slecht twee touwtjes. Erg stabiel dus… en dat bleek ook na enkele minuten. Er was een ander busje dat achter ons reed en druk bezig was met seinen naar ons. Na een stop aan de kant van de weg bleek dat het dus ging om onze bagage die er bijna afviel. Gezellig. De chauffeur vond het verschuiven van wat tassen echter voldoende en besloot weer verder te rijden. Ik zat heel de rit gefocust of mijn tas er niet af zou donderen, chill man. Gelukkig duurde het in totaal maar zo’n twintig minuten en konden we daar weer eens een uurtje wachten op het volgende. Ze doen hier wel goed hun best om de toeristen zoveel mogelijk leeg te knijpen. Na bijna gesmolten te zijn in de hete zon en het nuttigen van een reusachtige banaan stond er dan eindelijk een minivan klaar. Het was echter proppen, want zo’n twaalf mensen moesten erin inclusief bagage. Ik kon mezelf nog ternauwernood achterin persen, maar Sander paste daar echt niet meer bij. Toen mocht hij gezellig naast de bestuurder gaan zitten, met ook nog iemand anders naast hem aan de andere kant. Dat was best een bedroevend aanzicht.

We arriveerden halverwege de middag in Phuket (tot grote vreugde van met name Sander) en werden verrassend genoeg nog als eerste gedropt ook. En de beloning voor deze lange tocht was daar: een mooi resort met een heerlijk verkoelend zwembad. Het was tevens happy hour en dit hield niet in drankje voor de helft van de prijs, maar mixdrankjes tegen een goedkoper tarief. In het kader van de komende drie dagen besloten we de ‘Singapore Sling’ maar eens te proberen en deze smaakte vrij aardig. ’s Avonds hebben we gedineerd in het restaurant van het resort, wat een sociabele uitstraling had. Voor mij was het niet mokken, lekker wokken en Sander besloot een pizza te nemen met een veelbelovende naam. Alleen als je niet goed hebt gelezen wat precies de ingrediënten zijn, kan je wel eens voor een onaangename verrassing komen te staan. Zijn pizza bevatte namelijk gamba’s en daar is meneer niet zo heel erg verzot op. Geen beste keuze dus, maar dat kan de beste wel eens overkomen. Daarna besloten we nog even rond te kijken. We zaten echter niet in Phuket Town, waar de meeste bedrijvigheid plaatsvindt, maar helemaal in het noordwesten bij Nai Yang Beach. De reden hiervoor is dat we ons binnen een straal van één kilometer van het vliegveld van Phuket bevinden en dit is erg handig met het oog op morgen. Het was dus vrij rustig in alle tentjes, maar we besloten toch ergens even een drankje te doen. Eén van de toko’s oogde wel fraai en hadden lekkere loungebanken, dus besloten we om daar een sex on the beach te nuttigen. We waren echter vrijwel de enige en zo gezellig is dat ook weer niet en morgen wordt ook weer een belangrijke dag, dus gingen we daarna weer terug naar de kamer om ook alvast weer de tassen in te pakken en lekker onder de wol te kruipen.