Zo gezond als een vis

Zaterdag 4 juli 2015 (dag 4)

08:48 uur: ‘Housekeeping’! Grrr. Kunnen we uitslapen, vergeten we die ‘do-not-disturb-deurhanger’ op te hangen. Gelijk een reminder voor de rest van de week. Desalniettemin dommelden we toch weer even weg, al was dit van korte duur vanwege die kinderen op onze etage, die inmiddels toch aardig op mijn zenuwen beginnen te werken. Het was ondertussen tegen elven dat we volledig ontwaakten en dat is toch wel een mooie tijd op vakantie. Het is tenslotte zonde als je je tijd verdoet in Malta met slapen, dat kan thuis ook wel. Het voordeel is wel dat we ons allebei goed uitgerust voelden. Tijd om een plan de campagne te maken voor vandaag en uiteraard zal ik u als lezer deze niet ontnemen. Allereerst even chillen op het balkon met internet voor de één en een sigaretje voor de ander. Ten tweede even urineren, uit de heup kuchen (tja, dat moet ook gewoon gebeuren – wij zijn toch ook gewone mensen hoor), opfrissen, omkleden en klaar maken voor vertrek. Dit vertrek is naar de boulevard richting Sliema, waar wij ten derde een verrukkelijke crêpe hebben genuttigd. Sabine nam er eentje met aardbeien en stroop en ik koos voor banaan met witte pasta. Dit vulde enorm, maar dit was geen probleem daar we aanzienlijke trek hadden en bovendien is het al gauw smakelijk in vergelijking met het ontbijt in het hotel. Daarna vervolgden wij onze weg en kwamen we aan bij punt vier, namelijk een ‘Fish Spa’. Oké, om eerlijk te zijn lag dit niet zozeer in de planning, maar kwam onverhoeds op ons pad. In principe gebeurt het volgende: je dompelt je voeten (of heel je lichaam is ook zelfs mogelijk, maar je onderstel is het meest gebruikelijk) onder in een bak met water, waarin tientallen of zelfs honderden visjes zwemmen. Dit zijn de zogenaamde ‘Garru Rufa’ vissen (familie van eigenlijke karpers) en zodra je in het water stapt, schieten ze op je af en beginnen te ‘knabbelen’ aan je voeten. Dit doet geen pijn. Integendeel – het kietelt juist eerder. Vraag dit maar na aan Sabine, die kan dit wel beamen. Het concept is een combinatie van schoonheidsbehandeling en amusement en daarom worden de Garru Rufa ook wel ‘Dr. Fish’ genoemd. Het was een leuke en grappige ervaring en stond bij ook nog op mijn to-do-list. Voor mij kietelde het hooguit een paar seconden, maar daarna merkte ik er absoluut niet veel meer van. Voor Sabine duurde die eerste momenten ietsjes langer dus. Je kunt zelf bepalen hoe lang je wilt en wij namen de sessie van 20 minuten. Dit bleek een prima keuze, het had niet korter of langer gehoeven en een full body versie is ook wat teveel van het goede. Maar zeker een leuke aanrader om een keer te doen voor degene die dit nog nooit hebben ondernomen.

Tenslotte hadden we op het programma staan om lekker laid-back te gaan genieten van het mooie Middellandse Zeeklimaat, met ligbedjes aan het water. Deze hadden we twee dagen geleden namelijk al gespot en leek ons een prima substituut voor de net iets te ruwe en smerige rotsen. En dit bevond zich toevalligerwijs tegenover ‘Bubbles’, de toko waar zojuist de Fish Spa was voltrokken. We kwamen aan bij de man die het verhuurde en hij deelde mee dat het €10,- p.p. was voor een ligbedje plus parasol. Terwijl het eergisteren nog €5,- p.p. was. Dit schopte een beetje tegen het zere been, maar inmiddels wilden we wel graag gaan zonnen en zwemmen. Echter, mijn meedogenloze meid wilde nogmaals achterhalen waarom dat prijsverschil er nou was en de man beweerde dat het toen later op de dag was (na 16:00 uur), terwijl zij zeker wist dat dit niet zo was (ca. rond 14:00 uur). Hetgeen natuurlijk zorgde voor irritatie van haar kant. Sabine wilde gewoon verhaal halen waarom dit nu zo is, maar de man had het blijkbaar al gehad met ons en ging ondertussen uitgebreid anderen begroeten en met zijn mobiel spelen waar wij gewoon bij stonden. Dit zorgde uiteraard voor irritatie van mijn kant. Deze mate van onvriendelijkheid en gebrek aan respect wat betreft gastvrijheid is voor mij voldoende om dit te weigeren en verder te lopen. Dit hebben we dan ook maar gedaan. Helaas is niet iedereen zo gastvrij als die man in Mdina. Gelukkig vonden we ±300 meter verderop een prima alternatief bij ‘Beach Club The Exiles’. Én dichterbij het hotel én 2 euro p.p. goedkoper én een stuk minder onvriendelijk (vooral dit laatste). Een goede keuze dus om door te lopen. Spijtig was wel dat we tot de conclusie kwamen dat het zaterdag was en dus weekend voor bijna heel Sliema en omgeving. Vandaar dus de drukte. De man die ons de bedden verschafte, wist ons ook te vertellen dat het doordeweeks een stuk rustiger is. Wie weet van de week nog een keer. Overigens hadden we niet zo heel veel last van die drukte, het viel achteraf nog relatief mee. Lekker gezond, gezwommen, gechilld, een boekje gelezen, een milkshakeje gedronken (letterlijk een glas geschudde melk) en te ore gekomen dat Tommeke gefaald heeft bij de proloog in Utrecht. Vierde uiteindelijk, wat een zwakkeling!

Eind van de middag weer teruggekeerd naar de kamer om ons weer te prepareren op het avondeten en waarschijnlijk een flinke wandeltocht hieraan vooraf. Richting Sliema kozen we voor restaurant ‘Fortizza’, wat accidenteel gelegen was boven de ‘Brompot Bedjesman’. Beide namen we een ‘Garlic Bread with cheesy Mozarella topping’ vooraf en als hoofdgerecht nam Sabine een spaghetti Bolognese en ik een ‘pizza Mgarr’. Dit zullen de meeste van u niet kennen en dat zou ik ook niet meer dan logisch vinden. De pizza’s in dit restaurant zijn namelijk allemaal naar plaatsen op Malta vernoemd en degene die ik nam staat bij ons wel beter bekend als pizza BBQ chicken. Ditmaal niet heel erg lang nagetafeld, maar nog even doorgelopen over de sfeervolle boulevard, die een leuke drukte genoot. Tijd om lekker te flaneren dus. We zijn doorgelopen totdat de boulevard letterlijk ophield en op de terugweg zijn we langs wat straatartiesten gelopen die soms wel leuke taferelen in petto hadden. Zo hebben we bij één van hen een ‘grapjestekening’ laten maken, aldus Sabine. Voor de normale mensen: dit is een karikatuur. Binnen tien minuten was hij klaar en het resultaat was inderdaad om te lachen. Verderop hebben we nog een slush puppy redelijk snel naar binnen gewerkt, mede ook vanwege het allesbehalve frisse weer. Maar als je iets niet moet doen met zo’n ijskoud drankje, is het snel naar binnen werken. Je raadt het al: een dikke brainfreeze. Tot slot traditioneel afgesloten bij Peppi’s Kiosk met een cappuccino, maar dit was eigenlijk teveel van het goede. Op de kamer zijn we vrij rap in slaap gevallen en dat is maar goed ook met het oog op morgen.