Van ’t eiland’ naar Thailand

Maandagavond 7 en dinsdag 8 oktober (dag 1 en 2)
Vlissingen - Zaventem - Abu Dhabi - Bangkok (± 10.350 km)

In de ochtend mijn koppie weer (bijna) kaal laten scheren en in de middag de laatste spullen bij elkaar verzameld en ingepakt: ik was in principe klaar om te vertrekken. Nog even een lekker hapje gegeten waarvan ik verwachtte dat ik het de komende zes weken niet zou gaan nuttigen, namelijk huisgemaakte macaroni met ham en kaas. Vervolgens compagnon Sander van As opgehaald en rond 19:00 uur vertrokken richting Zaventem (Brussels Airport), waar de vlucht van 22:15 uur voor ons klaar stond richting de tussentijdse bestemming Abu Dhabi. Hier stapten wij over op een andere vlucht richting eindbestemming Bangkok. Beide vluchten waren prima verlopen, enkel een klein uurtje vertraging opgelopen bij de tweede vliegreis, maar dit was niet eens hinderlijk. De service aan boord van Etihad was deugdelijk; we werden voorzien van een kussen en een dekentje, een etuitje met artikelen als een tandenborstel met tandpasta, oogmaskertje en zelfs sokken en daarnaast was het ontbijt c.q. lunch c.q. avondmaaltijd ook ruimschoots voldoende. Het aantal uren slaap in zijn totaliteit was echter vrijwel nihil en dus verwaarloosbaar (zou het de gezonde spanning zijn?). Gelukkig was er een ruim scala aan nieuwe films waaruit je kon kiezen, dus heb ik mij onder andere daar mee vermaakt.

We kwamen rond 19:30 uur lokale tijd aan in Bangkok (ruim een uur later dan de planning was dus) en het verliep vlekkeloos, want zelfs de bagage hadden we snel bemachtigd. Dus op naar een taxi, die ons naar de juiste locatie kan brengen. De tocht naar het hotel duurde zo’n drie kwartier en in die tussentijd regende pijpenstelen (een voorbode van het regenseizoen?). Eenmaal aangekomen op Samsen Road, checkten wij in bij Tara’s Place en hier hadden we een degelijke kamer met airco. De piccolo die onze bagage naar boven droeg tipten wij netjes met het kleinste biljet dat wij ter beschikking hadden (฿ 100). Dit bleek echter ietwat té genereus (beseften we later), daar we hem bijna een dagsalaris hadden meegegeven. Ach ja, dan is de goede daad van de dag ook maar gelijk verricht. We installeerden ons in de kamer en fristen ons even op van de lange trip, om vervolgens even op pad te gaan naar het befaamde Khao San Road. Dit is een gezellig, maar vooral druk straatje waarin veel bedrijvigheid plaatsvindt in de zin van alle mogelijk denkbare zaken om geld te verdienen aan mensen (hoofdzakelijk toeristen), zoals voedsel, kleding, pingpongshows en allerlei waardeloze kleinigheden. Na er even doorheen gewandeld te hebben, besloten we uiteindelijk een terrasje te pakken en hebben we er rustig een biertje gedronken: Leo bier met een opmerkelijke inhoud van 0,63 liter. Nou ja, ‘rustig’ kun je het eigenlijk niet noemen, want er is een constante aan- en afvoer van mensen die je prullaria willen aansmeren natuurlijk. In het begin ga je er nog enigszins beleefd op in, maar dat went al snel en gaat dan richting negeren/geen aandacht schenken. In sommige gevallen kan ik het echter toch niet laten, zo ook bij een jong ventje van naar schatting 7 à 9 jaar. Hij verkocht rozen en ik had daar in principe geen interesse in, maar hij daagde me uit voor een rock-paper-scissorsduel. Tja, daarvoor kan ik natuurlijk wel getriggerd worden. We deden best of 5, en bij winst kreeg ik een roos, bij verlies moest ik hem kopen. Ik verloor echter kansloos met 3-1. Eerlijk is eerlijk, deze namaakroos verdiende hij te verkopen voor een voor hem mooi bedrag. Soms moet je gewoon accepteren en je meerdere erkennen…

Sander en ik hebben het verder niet te gek laat gemaakt en we liepen later op de avond terug naar het hotel, waar onze eerste westerse schandaal plaatsvond: de eerste twee producten die wij in Azië genuttigd hebben zijn een Burger King Whopper en een McDonald’s cheeseburger. Sander, Marvin, ga jullie diep schamen! Met name de Whopper, die als tweede naar binnen werd gewerkt, was echt onnodig en direct na het eten van dat kreng hadden we al spijt van deze wandaad. We zworen dan ook om het direct hierbij te laten voor in ieder geval de komende paar weken. Hierna hebben we de weg naar Tara’s Place vervolgd en eenmaal op de hotelkamer aangekomen nog de eerste indrukken met elkaar besproken om daaropvolgend een poging tot slapen te ondernemen (rust inhalen van de nacht ervoor). Toeval of niet, maar we zaten op kamer 502, en ik werd exact om 5:02 wakker.. met heel veel jeuk. Nog half in slaap schoot er iets door mijn hoofd van: misschien zijn het dekbed en de lakens slecht gewassen of iets dergelijks; maar nee het waren uiteraard mijn beste kameraden uit de fauna: muggen. Ik weet het, er zijn in het verleden wel vaker vrouwtjes geweest die zich aangetrokken voelen tot mijn aangename lichaamsodeur, maar laat me a.u.b. nondeju met (nacht)rust! Een bijkomend probleem is dan ook dat ik het zelf niet kan laten rusten, zeker niet als ik constant dat gezoem om me heen hoor! Doorgaans zijn nachten met muggen hele, hele lange nachten voor mij. Dit keer liet ik het in eerste instantie nog even doen.. zie het als een 8-0 achterstand met rust (ik was inderdaad achtmaal te grazen genomen). Echter, na een goede en harde peptalk in de kleedkamer had ik mezelf klaargestoomd voor de tweede helft en toonde veel veerkracht: om 5:54 uur haalde ik met een drievoudige hattrick alsnog de overwinning binnen, met een grote bloedvlek (mijn levenssap!) op het laken als gevolg, dat dan weer wel. Dit belooft een uitSTEKENDE vakantie te worden! Voor nu maar hopen dat ik nog een paar uurtjes slaap kan pakken..